نگاهی به صبح بخیر ایران صادق

Genere: Rap Pop

پیش زمینه

صبح بخیر ایران اولین آلبوم کوتاه رپ پارسی نبود اما بدون شک اولین آلبوم کوتاه موفق رپ پارسی بود که با 6 قطعه درسال 1390 منتشر شد

بعد از انتشار این مجموعه استعدادها و حتی بزرگان دیگه تشویق شدن برای انتشار EP بجای تک آهنگ و این یک تحول خوب بود 

این مجموعه کوتاه خبر از پایه گذاری تشکل یا همون Label جدید به نام کاغذ رکوردز رو میداد

معرفی استعدادی به نام صادق با آهنگسازی به نام پورنام و شاید از همه مهم تر پرکار شدن ابلیس با نام جدید حصین.

نقد و بررسی

تعجب میکنید اما باید اینطور شروع کنم بعد از انتشار اثر یه روز خوب میاد از هیچکس ژانر جدیدی وارد موسیقی رپ پارسی شد که به شدت مخرب بود!

از Intro آلبوم سکوت بهرام گرفته تا با من قدم بزن سورنا و 90% از EP صبح بخیر ایران صادق

بدلیل ضعف لهجه و زبان پارسی در ریتمیک تلفظ کردن کلمات برخی از رپرهای ایرانی ژانر جدیدی ساختند که تمپو پایین تری داره و به شکل ساده ای کلمات روی بیت کشیده میشه

روش مشابه این ژانر رو میشه در امریکای شمالی و کارهای Cheef Keef و Lil Wayne و Drake و... یافت که بر اساس لهجه ای که مردم اون منطقه صحبت میکنن موسیقیشون رو هم میسازن

یعنی موسیقی با کلام باید با زبان همخوانی داشته باشه تا مخاطبان بیشتری ارتباط احساسی با آثار برقرار کنن

اما اگر قرار باشه رپ بجای بین ریتم خوانی تبدیل بشه به روی ریتم خوندن (مثل بحر طویل) دیگه نمیتونه رپ قویئی باشه و در مقایسه با فلوهای پیوسته و سخت شکست میخوره.

بنابرین این مجموعه کوتاه رو بیشتر باید دلی نگاه کرد و توی وزن و قافیه ها و تا حدودی استایل و بیت ها بررسی کرد.

سعی میکنم به هر قطعه گریزی بزنم و بصورت کلیشه ای دونه به دونه قطعه هارو بررسی نکنم چون به نظرم کار زیاد جالبی نیست و یک نگاه از بالا و خشک رو به مخاطب میده که از هنر دلزده میشه و خودم قبلا تجربه ش کردم.

بیت های آلبوم اکثرا ترکیب شده هستن که بعضی از دوستان به اشتباه فکر میکنن تلفیقی هست

ترکیب یعنی استفاده از سازها و تلفیق یعنی ساختن یک موسیقی با عناصر دو یا چند سبک موسیقی که حرکت بسیار کمیابی توی موسیقی هستش و منتقدین زیادی هم داره. بگذریم..

همونطور که گفتم فلو ها کش دار و ضعیف هست که اگر صادق روی بیت هایی به این شکل "پاپ" میتونست رپ ریتمیک و پیوسته ای سوار کنه واقعا جای تحسین داشت

نکته جالب توجه شروع کارهاست که بعضیاشون حتی 1 دقیقه Intro خالی دارن و بعد شروع میشن که حرکت جالبی بود و البته قبلا بعضی رپرها مثل "یاس - با من باش" این حرکت رو انجام داده بودن اما به این موفقی نبودن و نتونسته بودن کاری کنن که مخاطب با 1 دقیقه قبل از شروع خواننده با اثر زندگی کنه.

Intro ها واقعا خوب انتخاب شدن از شروع تصور برانگیز "جفت کفش گرفته" تا عوض شدن آهنگ های قدیمی ایرانی در "صبح بخیر ایران"

استفاده سازها قطعا مخالفان زیادی بین نوازندگان موسیقی پاپ ما داشته اما مسئله اینجاست قصد صادق تلفیق نبوده بلکه ترکیب بوده و امثال آقای امین بیداد که دشمنی عجیبی با ترکیب موسیقی بدون تلفیق دارن باید بدونن اینکار (ترکیب کردن بی ربط ساز و سبک) اسمش ساز انداختن روی بیت نیست بلکه تجربه ای از ترکیب هست و کاملا قابل احترامه.

سنگین آهنگی که خیلی از استفاده کننده های ماریجوآنا بهش اعتیاد دارن عمق عجیبی داره که از نظر موزیک خیلی روش کار کردن تا بتونه روح مخاطب رو با تیرگی اتاقی که توش نشسته آشنا کنه و به نظرم این از آثار موندگار رپ ایران میشه اما اینکه غیر ایرانی های هیپ هاپی از شنیدن این نوع رپ بدشون میاد یا ... نمیدونم.

آسمون بسیار شباهت داره به آهنگ "یه روز خوب میاد" از هیچکس که حتی موضوع و صدای صادق شبیه به هیچکس شده توی این اثر.

صدای جدیدی که از حصین توی این مجموعه میشنویم بدون شک اگر نبود آلبوم به این خوبی بزرگ نمیشد.

آهنگ "جفت کفش" هم ضعف بزرگش اینه که صدای صادق اصلا به بیت نمیخوره و یک خش مشخصا ادایی و مصنوعی از صداش درمیاره که حس طبیعی موزیک رو خراب میکنه.

آهنگ "آخرین شانس" که میگن از پورنام هست واقعا قطعه اضافی و بی استفاده این مجموعه هست که مشخص نیست به چه دلیل در این مجموعه یک ترانه غمگین عاشقانه از آهنگساز با ترانه ای بی احساس اون هم با طول 1 دقیقه گذاشته شده!!!

سعی کردم دونه به دونه آهنگارو بطور کلی بررسی کرده باشم اما واقعا درکل یک مجموعه دلی خوب بود که نوآوری هایی داشت که خیلی موافق و مخالف داشت و من از این نوع مجموعه ها به شدت لذت میبرم

آهنگ نمک نشناس هم میتونست معرف صدای زن جدیدی باشه که اسم این خانوم تا حدودی گمنام هست و ترانه هایی بصورت گسترده و تکی از ایشون نشنیدیم!

کورس ها به خوبی با تنوع تقصیم شده و هیچکدوم رو هنرمند اصلی مجموعه که مشخصا صادق هست اجرا نکرده

و بجز قطعه "جفت کفش" باقی کورس ها رپ نیستن یا اینکه اثر کورس نداره که بازهم نکته قابل تحسینه.

در آخر باید در مورد پایان و Outro آهنگ ها بگم که شنونده رو منتظر نگه میداشت

از پیانو پایانی "نمک نشناس" گرفته تا افکت بارون آخر "آسمون" و محو شدن "سنگین" و...

صبح بخیر ایران رو میشه یه آغاز خوب با تجربه های مختلف و دور از هیپ هاپ واقعی دونست

آخرین قدرت هیپ هاپی اثر در وزن و قافیه های دو کلمه ای که تکنیک صحیح نوشتن رپ هست خلاصه شد و اگر این امتیاز نبود قطعا آلبوم بطور کلی خراب میشد اما این عنصر حفظ شد.

دانلود مقاله در فایل PDF

...

تماس با من